kimse affedemez içimdeki yabaniyi
sözcüklerin tortusuyla
kaç yüz gezinir
aklımın kuytusunda bekleyen gölge
denizleri parmağımla kuruturum
kimsenin rüyasına dokunmadan
yalnız nefret eksik suret hatalı
derinlerde kuruyan
içimizde büyüyen karanlık zaman
zincirini kıran zehirli oklar gibi
vicdanım öldürür kendini
Bir yanıt yazın