Yaz Sonu Melankolisi

Ne ağaç özler çiçeği,
Ne toprak bekler yağmuru.
Ne de rüzgar, son nefesi,
Hüzün sardı içimi dur.

Geçti istemem yazı geri,
Sessizliğin oldum eri;
Bırak dertlerimle beni,
Coşkun günler çoktan kuru.

Savrulur yaprak dalından,
Uzaklaşır gönül yurdundan,
Kaybolur izim kumdan,
Eylül, bir veda türküsü.
Sessizce ağlar yüreğim.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir