Hatırlar mısın
Çocukluğumun yaz yağmurlarını
Islak toprak kokusu sinmişti her şeye
Yüzümü güneşe dönerdim sonra
Gökkuşağı beklerdim umutla
Şimdi şehirdeyim, beton yığınları arasında
Ne yağmur kokusu var ne de güneşin sıcaklığı
Sadece siren sesleri ve bitmeyen bir uğultu
Bazen düşünüyorum
Kaybettim mi o masumiyeti
Yoksa o mu beni terk etti
Büyüdükçe uzaklaştım kendimden
Bir yabancı gibi bakıyorum aynadaki suretime
Belki de sadece yoruldum
Ve diyorum ki
O yağmurlara geri dönmeli
İşte böyle
Bir ömür geçip gidiyor
Kendime bile yabancılaştım
Yine de her yeni günde
O çocukluğu arıyorum içimde.
Yarım Kalan İz
Bir yanıt yazın