Kırgınsın belli;
Düşmüş omuzlar,
Bakışlar yerde;
Sanki küsmüş,
Gönül aynan kararmış,
Kendine bir dön artık.
Yorulmuşsun, anlıyorum;
Hayat koşuşturma,
Beklentiler ağır,
Umudun kırık dökük,
Bir kahve demle kendine,
Kendinle konuş biraz.
Bir deniz kenarına git,
Ayakların ıslansın,
Martılarla dertleş,
Güneşin batışını izle,
Kederini rüzgara bırak,
Yeniden başla inanarak,
Hayat devam ediyor.
Unutma, sen de bir mucizesin,
Değerlisin, özelsin, teksin,
Kırgınlıklar geçer elbet,
Yeter ki umudunu kaybetme,
Gülümse hayata yeniden,
Sev kendini olduğu gibi,
Yeniden doğmuş gibi ol.
Bir yanıt yazın