Yitik Zamanların Hüznü

Sessizce akar ömür, bir nehir misali derinden;
Her anı bir yaprak, düşer gönlümün evinden.
Dünler birer gölge, uzanır anılarıma;
Gözyaşı saklarım içimde, kimse bilmez halimi.
Yalnızlık bir yoldaş, yürürüm ıssız yollarda;
Hatıralar canlanır, gözümde solan umutlar.
Ah, o eski günler, ne çabuk geçti zaman;
Şimdi bir rüzgarım, savrulurum diyar diyar.
Aşk bir masalmış meğer, yalanmış sevdalar;
Kalbimde bir sızı, dinmeyen bir kanayan yara.
Ne kaldı geriye, bir avuç kül ve duman;
Hayat bir oyunmuş, oynadım kaybettim ben.
Geceler uzar gider, yıldızlar şahit bana;
Güneş doğsa da artık, aydınlanmaz içim benim.
Bir garip yolcuyum ben, kimsesiz ve yorgun;
Ölüm bir kurtuluş mu, yoksa yeni bir başlangıç mı?
Beklerim sessizce, kaderin son oyununu…