Bir gece, şehrin ışıkları söndüğünde,
Gökyüzüne çevirdim yüzümü.
Sanki binlerce göz beni izler gibiydi,
Her biri ayrı bir evrenin kapısı.
Yüreğimde bir sızı, bir hasret,
Uzaklara gitme isteğiyle doldu.
Bir mektup yazdım yıldızlara o gece,
Kelimeler döküldü satırlara bir bir.
Anlattım umutlarımı, hayallerimi,
Belki bir yıldız anlar beni, dedim.
Ve sonra saldım mektubu gökyüzüne,
Evrenin sonsuzluğuna doğru.
Bir yanıt yazın