Bir şüphe vardır
Büyük bir gölge gibi çöken
Ve daha derindir bu
Ayrılıktan da yalnızlık korkusundan da
Bakarsın en yakın sırdaşın
Oyunun kurallarını sorguluyor
İşte acıdır bu da
Vedadan da unutulma kaygısından da
Daha da acısı vardır ama
O da düşlerinin rengini
Başkalarının fırçalarında aramasıdır
Bu bir arayış çabası da olsa
Gerçeklik anlaşılmamış da olsa
Acıdır bu
Ondan da ondan da
Daha da acısı
Ellerinde kırık aynalar
Gözlerinde bir tutam isyan
Kalakalıyorsun ortada
Biliyor musun, biraz unutulmuş gibi
Oysaki seninle dolmak vardı içim, ta içimden
Mesela kahve içiyoruz, içimize buruk bir telaş düşüyor sanki
Bir çocuk gülüyor usulca köşemizde
Dünümde, yarınımda küçücük bir boşluk kalıyor.
Sen o hisse yakınsın, alıp sana sunuyorum işte
Sen de bir başkasına veriyorsun daha sessiz
O başkası yok mu bir yanındakine fısıldıyor
Derken o his elden ele.
Görüyorsun ya bir boşluğu çoğaltıyoruz seninle
Sana dokunuyorum, sana alışıyorum, bu o değil
Bak nasıl, siyaha dönercesine bin renk
Kayboluyoruz çaresizce.
Bir demlik çay vardı
yanında bayat simit kokusu
unutulmuş bir cumartesi sabahında
radyoda eski bir şarkı çalardı
ne zaman bitecek bu yalnızlık diye sorardım
kendime sessizce
Kayıp bir valizin
etiketinde silik bir adres
geçmişe dair
Sandıktan çıkan o eski pusula
hala doğruyu gösterir mi bilmem
ama yönümü kaybetmiş gibiyim
zaten
Tozlu raflarda duran
bir hatıra defteri gibi
yazılmamış sayfalarla
Ne fark eder ki bana
Hangi yıldız daha parlak bu gece
Kaç tren kalktı perondan
Hangi şarkıyı çalıyor radyolar
Kim bilir kaç hayal kırıldı
Yüzler mi soldu, yoksa umutlar mı
Ne önemi var kimin kimi sevdiğinin
Kirpikler ıslanmış ya da gülmüş
Hangi sokak lambası söndü şimdi
Umurumda değil
Yükseklerde bir yerdeyim ben
Gözümde şehrin uykusu…
Ve bekliyorum
Gün doğacak mı yeniden
Yoksa bu sonsuz bir gece mi
Bir anı düştü aklıma birden,
Gözlerim doldu, içim titredi.
Eski bir şarkı, çalınan derinden,
Geçmişe sürükledi, usulca beni.
O yıllar, o günler, artık çok uzak,
Yüreğimde bir sızı, hiç dinmeyen,
Kaybolan neşeler, sanki bir tuzak.
Anılar birer birer canlandı,
Yüzümde beliren tebessüm soldu.
Her şey mazide kaldı, yalandı,
O günler geri gelmez, kayboldu.
Hatıralar denizinde boğuldum,
Gözyaşlarım, içime damladı.
Hasretim büyük,
Acım derindir,
Gönlüm kırık,
Ömrüm geçiyor.
Bir gece, şehrin ışıkları söndüğünde,
Gökyüzüne çevirdim yüzümü.
Sanki binlerce göz beni izler gibiydi,
Her biri ayrı bir evrenin kapısı.
Yüreğimde bir sızı, bir hasret,
Uzaklara gitme isteğiyle doldu.
Bir mektup yazdım yıldızlara o gece,
Kelimeler döküldü satırlara bir bir.
Anlattım umutlarımı, hayallerimi,
Belki bir yıldız anlar beni, dedim.
Ve sonra saldım mektubu gökyüzüne,
Evrenin sonsuzluğuna doğru.
Sessizce akar ömür, bir nehir misali derinden;
Her anı bir yaprak, düşer gönlümün evinden.
Dünler birer gölge, uzanır anılarıma;
Gözyaşı saklarım içimde, kimse bilmez halimi.
Yalnızlık bir yoldaş, yürürüm ıssız yollarda;
Hatıralar canlanır, gözümde solan umutlar.
Ah, o eski günler, ne çabuk geçti zaman;
Şimdi bir rüzgarım, savrulurum diyar diyar.
Aşk bir masalmış meğer, yalanmış sevdalar;
Kalbimde bir sızı, dinmeyen bir kanayan yara.
Ne kaldı geriye, bir avuç kül ve duman;
Hayat bir oyunmuş, oynadım kaybettim ben.
Geceler uzar gider, yıldızlar şahit bana;
Güneş doğsa da artık, aydınlanmaz içim benim.
Bir garip yolcuyum ben, kimsesiz ve yorgun;
Ölüm bir kurtuluş mu, yoksa yeni bir başlangıç mı?
Beklerim sessizce, kaderin son oyununu…
Sızdım o dar sokakların yankısından, sızdım, sızdım,
Gölgeler arasında yersiz bir telaşla
Gecenin ritmini arşınlardı adımları,
Tuttum omuzlarını, tuttum, tuttum.
Vicdanını susturuyor kent sarhoşu;
Çocuk bir köprü altı, umuttan mahrum;
Yazsınlar unutuşların hep anlık geldiğini,
Hayat acımasızca çalmış düşlerini.
Kederimizin resmi solgun bir afiş
Keşke sadece bunun için affetseydim seni.
Unutulmuş bir şarkının notası içimde,
Ruhumun kuytularında kaybolan bir iz.
Yabancı bir dilin mırıldanışı sanki,
Yüzümde beliren silik bir tebessüm.
Kendime sakladığım en derin sancım,
Sessizce haykıran bir çığlık içimde.
Hangi suskunluk bir ur gibi sarıyorsa
yalnızlığın körpeceruhunu bu vakitte
sevda dinip bitmiştir orada artık
kefenlenmiştir kalbin bu coğrafyası
İçgüdünün bahşettiği bu kıvılcım
karartırken ruhun mahrem aynasını
bağırıyorum yalnız olduğumu
ve dağıtıyor aklımın en kırılgan camı
Bu sevda öldürüldü diyorlar
yalanlara boğuldu bir akşamüstü
umutsuzluk geziniyormuş şimdi
hatıralarda ve hayallerde
vedaların sayısı bilinmiyor
çoğalıp duruyormuş maskeler
Hatıra, unutuşun aynasıdır.
Geçmişi silme, yeniden yazmayı öğren.
Umut, pişmanlığın davasıdır.
Kırık dökük yaşa, tamir etmeyi düşünme.
Sevgi, nefretin bahanesi.
Ya varlığıyla sev, ya yokluğuyla unut, ikileme düşme.
Aşk, yalnızlığın kalesidir.
Söz, sükûnun tuzağıdır.
Dinle anlamak için, konuşmak anlatmak değil.
Gerçek, yalanın abisidir.
Doğruyu sakla, eğrinin sırrını çöz.
Vicdan, pişmanlığın pusulasıdır.
Affet unutmak için, unutma yeniden başla.
Ölüm, yaşamın aynısıdır.
Ya yaşamayı öğren, ya ölmeyi dene, arasında kaybolma.