Hangi suskunluk bir ur gibi sarıyorsa
yalnızlığın körpeceruhunu bu vakitte
sevda dinip bitmiştir orada artık
kefenlenmiştir kalbin bu coğrafyası
İçgüdünün bahşettiği bu kıvılcım
karartırken ruhun mahrem aynasını
bağırıyorum yalnız olduğumu
ve dağıtıyor aklımın en kırılgan camı
Bu sevda öldürüldü diyorlar
yalanlara boğuldu bir akşamüstü
umutsuzluk geziniyormuş şimdi
hatıralarda ve hayallerde
vedaların sayısı bilinmiyor
çoğalıp duruyormuş maskeler
Bir yanıt yazın