Kendine Dönüşün Hüznü

Sorguların çoğaldığı demlerdeyim şimdi
Aynalar bile yabancı bir suret sunarken
Kaçış yok, saklanamazsın iç sesinin şiddetinden
Bir labirentte dönüp duran ayakların yorgunluğu
Sığınmak istersin eski hatıraların gölgesine
Ama nafile, geçmiş artık bir yanılsamadan ibaret
Her şey değişti, sen değiştin, dünya değişti
Tutunacak dalın kalmadı, anlarsın sonunda
Yüzleşme vaktidir, kaçamazsın gerçeklerden
Kırık dökük umutlarınla baş başa kalırsın
Gözyaşların bir nehir olup akar içinden
Arınmak istersin, ama izleri kalır derinde
Affetmek zordur, hem kendini hem de başkalarını
Kabullenmek gerekir, hayatın acımasızlığını
Yeni bir başlangıç için cesaret toplarsın
Kendine doğru bir yolculuğa çıkarsın yeniden
Yalnızlık yoldaşın olur, sükunet rehberin
Kendini bulmanın sancısıyla yoğrulursun
Bir gün anlarsın, her şeyin bir anlamı olduğunu
Kendine dönüşün hüznüyle olgunlaşırsın.