Beton Bulutlar

Gözlerim gökyüzünde, ruhum şehrin tam ortasında,
Ben bir beton bulutuyum, bu kalabalık meydanda.
Çelikten dallarım uzanır, asfalta kök salmışım,
Ne sen anlarsın beni, ne de bu telaşlı insanlar.
Ben bir beton bulutuyum, bu acımasız dünyada.
Rüzgar eser, üzerimden gri dumanlar geçer,
Yüzümde yağmur değil, egzoz kokusu siner.
Açan her çiçek, içimde bir umut yeşertir,
Benim de bir gün maviyi göreceğim inanırım.
Ben bir beton bulutuyum, bu karanlık çağda.
Çocuklar geçer yanımdan, hayaller kurarım,
Onların gözlerinde bir parıltı ararım.
Belki bir gün onlar anlar beni, dinlerler,
Ben de onlara gölge olurum, sıcak bir yuva.
Ben bir beton bulutuyum, bu umutsuz rüyada.