Eylülün Unuttuğu Hüzün

Rüzgarla savruluyor kurumuş yapraklar
Ayrılık mevsimi geldi yine
Düşen her yaprak bir anı sanki
Saklıyor kalbimin derinlerinde
Sessizce izliyorum bu gidişleri
Her giden yaprakta bir parça umut
Kaybolan renkler, solan hatıralar
Bırakıyor içimde derin bir sızı
Yalnızlığın şarkısı çalınıyor şimdi
Eskimeyen bir melodi bu hüzün
Saklıyor her şeyi, içimde derinlerde
Belki de yeniden yeşerecek dallar
Baharı bekler gibi bekliyorum seni
Bir umut ışığı yanıyor içimde
Gelecek günler için saklıyorum seni
Eylülün unuttuğu hüzün bu işte
Yaprakların dansıyla büyüyor içimde
Kaybolan umutlar, solan hatıralar
Eskimeyen bir melodi bu hüzün
Sonra belki de yeniden başlarız
Yeniden yeşerir umutlarımız
Belki de her şey değişir bir anda
Yeter ki sen gel, yeniden başlasın her şey
Unutulmuş hüzünler yeniden anlamlansın
Yaprakların dansı yeniden başlasın.