Kırılgan Yemin

Kopkoyu bir sis gibi dağılıyor
ruhuma sinen o eski inanç
her şeyin bir anlamı olduğuna
ve kalbin bir kılavuz olduğuna dair
inanmak yoruyor beni artık
kırık dökük bir aynayım şimdi
paramparça yansıyor her umut
Kelimeler kadar basit sandım
aşkın sonsuz bir liman olduğunu
oysa fırtınalar hep içimizde
boğuluyorum o sahte sularda
çıkış yolu yok, biliyorum
Bir yalanı yaşarım her gün
maskeler takarım güneşe karşı
derinlerde bir yangın yeri
saklarım kendimi, kaçarım
sesim yankılanır duvarlarda
Yokluğunda eriyorum
bir hiçliğe dönüyorum
kırılgan yeminler havada asılı