O “neden”
Sinmiş gibi ruhuna
Kırık bir ayna sanki
Hiçbir şey tamam değil
Aşikâr ki içinden izliyor seni.
Aydınlıkta, karanlıkta
Sakinlerde, hırçınlarda
Yansıtır ondan sana her gölge
Unutulmuş bir yemin gibi geçmişte.
Umut etmek, teselli–bir kuş kanat çırptı içerde–
Çok sonra bir sır çözüldü
Sessizliğin derinliği–yetmezse–
Sürsün bir müddet böyle–ne fark eder–
Beslesin içini o tanıdık belirsizlik.
Gelecekte, dedin–ama nasıl–
Kim bilir, belki de düşlerde
Suskunluktan kalan kimsesizliğin
Gizlidir cevabı o “neden” de
Bir yanıt yazın