Saklayacaksın nefesini, öyle alelacele değil.
“O yoksa boğulurum.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Solursun çünkü.
Öyle derin manalar yüklemeye gerek yok ki.
Çok biriktirmeyeceksin havayı mesela. O daha az verirse daralırsın.
Ve zaten genellikle o daha az verir sana,
Senin ondan aldığından.
Çok biriktirmezsen, çok tıkanmazsın.
Çok hapsetmeyince, çok ağır da olmazsın hem.
Hatta ciğerlerini bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değilmiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, tükenmekten de korkmazsın.
Onsuz da nefeslenebilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok oksijen olmayacak mesela odanda.
Hafif hafif yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri benimseyeceksen,
Dağların zirvesini sahipleneceksin.
Okyanusun derinliğini sahipleneceksin,
Rüzgarı, fırtınayı…
Mesela meltem, senin nefesin olacak.
“O benim.” diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan bir şeylerin…
Mesela sis senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, buharlara ait olacaksın.
Bir yanıt yazın