Kül Rüyası

Ateşin dansı bittiğinde,
Kaldı bir avuç kül, sessizce.
Bir şehrin düşleri eridi,
Gökyüzü kızıl, acı bir yeminle,
Yarınlara saklanan bir umut.

Şimdi hatıralar, dumanla yükselir,
Yüksek binalar, yıkık duvarlar,
Her köşe başında bir yalnızlık hikayesi,
Sokak lambaları, birer birer söner,
Gece, matemini gizler,
Yıldızlar şahit, bir şehrin çöküşüne,
Rüzgar fısıldar, kayıp sevdaları,
Küllerin arasında bir hayalet gibi dolaşır,
Unutulmuş bir melodi yankılanır.

Gün doğarken bir ağıt,
Yeniden yeşermek mümkün mü?
Küllerden doğan bir umut,
Yeni bir başlangıç, belki de,
Ateşin küllerinden.

Şehrin kalbi, bir zamanlar atardı,
Şimdi sessizlik, her yanı sardı,
Anılar saklı, duvarlarda kaldı,
Umut yeşerir mi, sorma artık,
Yarınlara bakmak, belki de şart,
Küllerin arasında bir iz arar,
Hayaller yeniden canlanır mı?

Belki de.

Yeniden inşa etmek, zorlu bir yol,
Her tuğlada bir umut, her taşta bir anı,
Şehrin ruhu, küllerin arasında saklı,
Yeniden doğuş, mümkün mü dersin?
İnsanlar, ellerini uzatır,
Birlikte çalışır, yeniden kurar,
Şehrin kalbi, yeniden atmaya başlar,
Umut yeşerir, gökyüzü aydınlanır,
Küllerden doğan bir şehir yükselir.

Belki de bir gün, bu kül rüyası biter,
Ateşin bıraktığı izler silinir gider,
Yeniden umutla dolan bir şehir doğar,
Ve bu şehir, küllerinden yeniden yükselir.


Yorumlar

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir