Uçmayı öğrenirken düşeceksin elbet.
Yaraların kabuk bağlayacak, unutacaksın.
Unutacaksın acıyı, korkuyu, o ilk çırpınışı.
Hatırlamayacaksın bile yere değdiğin anı.
Kanatların güçlenecek, rüzgarla dans edeceksin.
Yükseklere çıktıkça, dünya küçülecek gözünde.
Küçülecek dertler, kaygılar, anlamsız telaşlar.
Boşvermişliğin zirvesinde, kahkahalar atacaksın.
Döneceksin aşağı, belki de hiç dönmeyeceksin.
Seçim senin olacak, gökyüzüyle aranda.
Özgürlüğün tadı, tuzlu bir deniz gibi yakacak boğazını.
Ama alışacaksın, o yakıcı tada bağımlı olacaksın.
Zincirlerini kırıp, kanat açmanın bedelini ödeyeceksin.
Ve her şeye rağmen, yeniden doğmuş gibi hissedeceksin.
Kanatların senin, gökyüzü senin olacak.
Bir yanıt yazın