Yüzümde Erken Kiraz Lekesi

Şimdi
yalancı bir bahardır
çocukların oyun parklarında.
Kentten
paslı bir yağmur sesi kentten
karartıyor o kırılgan umudumuzu.
Yükselerek binalardan sirenlerden
gelip içime saklanıyor.
İçimin yorgun hanımelisi
içimin zehirli hanımelisi.
Ve martılara doğru
kalpazan: gökyüzünün öfkesi.
Beton: ruh iskeleti.
Plastik çiçekler arasında
vefasızlığın yemişi kocaman.
Yalan görüyorum riya görüyorum
bütün yüzler arasında
endişe bulanık ürkek
– çaresizliğin bayat ekmeği –
vicdanlara sinmiyor.
Babam çok geç geldi
beni affet, sonra anla beni.