Şafak sökmeden evvel uyandım,
Yüzümde garip bir telaş.
Dünüm bir rüya gibiydi sanki,
Yarınımsa bir muamma.
Kayıp bir anahtar arıyorum,
Belki de mazinin tozlu sandığında.
Bir umut ışığı bekliyorum.
Gün ağardı sessizce,
Gölgeler uzadı gitti.
Ben yine yalnızım.
Hatıralar bir bir canlanıyor,
Gözlerimde yaşlar birikiyor.
Hüzünlü bir şarkı mırıldanıyorum,
Belki de bir veda busesi.
Yitip giden zamanlara ağıt yakıyorum,
Bir daha geri gelmeyecek olan.
Kalbimde derin bir sızı hissediyorum.
Ve güneş batarken usulca,
Gelecek belirsiz,
Anılarla baş başa.
Yine ben, yine yalnız.
Yitik Zamanlara Ağıt
Bir yanıt yazın