Yenilgi Aşkına

Biliyorum, bu savaş çoktan kaybedildi
Üstelik sen de zaferi hiç arzulamadın
Ne kadar yakın cepheler, arada siperler;
Umutlar, hayaller, aramızda mayınlar gibi
Uyandım uyandım, hep o anı bekledim
Yalnız o anı, yalnız ateşkesi
Sen Bayan Teslimiyet, sen sığınağım yıkıntım
Ben artık kendime gelemem bu savaşa düşeli
Şimdilerde bir yaralı kuş gibi saklanıyorum köşelerde
Yoksa cesur bir savaşçıydım aslında, hatırla
Unuttum mermilerin sesini, barut kokusunu
Ve içim kaldırmaz savaş naralarını artık
Kaç kez sana uzaktan baktım dumanlar arasında;
Hangi ağıtı duysam, bizim için yakılmış sanki
Tek yanlı savaş kişiyi nasıl körleştiriyor
Nasıl unutmuşum senin başka cephelerde savaştığını
Çocukça ve seni inciten kaçış girişimlerim oldu;
Affet bir daha tekrarlanmaz hiçbiri
Yenilmemek için elimden geleni yaparım
Bu böyle pek de kolay değil gerçi…
Alışırım seni yalnız hatıralarda aramaya;
Bunun verdiği teselli de az değil ki
Çıkar giderim bu topraklardan daha olmazsa,
Yenilginin bir anlamı olur, bir dersi olur belki