Sessizce kayboldu eski sevinçler;
Bir sis çöküyor anılara yavaşça.
Yitik zamanların hüznü dinmez,
Savrulduk bilinmez bir yola.
Hangi umut, hangi aşk avutur beni,
Şimdi bir gölgeyim kendi içimde.
Yalnızlık sardı dört bir yanı sanki,
Uzaklaştım kendimden de.
Ne bir ses ne bir nefes duyulur,
Geçmişin izleri derinde saklıdır.
Bu garip hüzün beni boğar durur,
Yüreğimde bir sızı dinmez hiç.
Gözlerim dalar gider uzaklara.
Yitik Zamanlar Hüznü
Bir yanıt yazın