Yitik Yeminler

Bir yangın yeri kaldı eski düşlerden
Yeminler uçtu gitti, sözler silindi
Çığlıklar yankılandı boş sokaklarda
Ayrılık bir zehir gibi içimize sindi
Oysa ellerimiz sımsıkı kenetlenmişti
Gözlerimiz umutla geleceğe bakardı
Şimdi yalnızlık bir gölge gibi peşimizde
Savrulduk bilinmez diyarlara
Hatıralar birer yara içimizde
Suskun bir çığlık gibiyiz
Kaybolmuşuz kendi içimizde
Aşk bir masal gibi bitti ansızın
Bir acı rüzgar esti gönül bağımızdan
Yapraklar döküldü solan dallardan
Yalanlar örüldü birer birer aramıza
Gözyaşları sel oldu aktı yanaklardan
Oysa sevgi bir umut ışığıydı bize
Şimdi karanlık bir kuytudayız
Unutulmuş yeminlerin altında eziliyoruz
Yine yalnızız yine çaresiz
Yeminler yitik, umutlar tükenmiş
Kahramanlık bir hayal oldu
Aşk bir zehir gibi içimize işlemiş
Yaşamak bir sınav şimdi
Belki bir gün yeniden doğarız