Uzak bir diyarda, unutulmuş bir köyde,
Yaşarmış bir masal, dilden dile gezerdi.
Anlatılmazdı rengi, çizilmezdi resmi,
Sadece fısıltısı kalmış, bir köşede sinerdi.
Ne kahramanları vardı, ne de kötüleri,
Sadece bir umut vardı, saklı kalplerde.
Yolunu kaybetmiş bir çocuk gibi,
Arardı durmadan, eskiyen defterlerde.
Gözyaşıyla sulanmış, toprak kokan satırlar,
Hatırlatırmış o masalı, yorgun yüzlere.
Belki bir gün döner, yeniden canlanır,
Yeniden anlatılır, şenlikli gecelerde.
Lakin zaman acımasız, unutulmuş sözler,
Silinir gider birer birer, taş duvarlarda.
Yine de bir umut, yitik masal döner,
Gökkuşağı olur, solar durur uzaklarda.
Bir yanıt yazın