Yılgın Aşkın Serzenişi

Bî-kes gönlümdeki sevdâ-yı nâlân aşkına,
Sînesi çâk olmuş bülbül-i giryân aşkına.
Ey dilber-i nâzende, ne bu cevr ü cefâ,
Âh-ı derûnumdaki feryâd-ı pinhân aşkına.
Vur hançer-i kahrınla bu kalb-i hazîni,
Gelmiş bu âşık-ı zâr ü perîşân aşkına.
Düşsün hicrânın oku, eğilsün başım senin,
Vur aşkı inkâr eden bu devrân aşkına.
Son figânımla vur ki sönsün bu nâr-ı aşk,
Hüzn-i tebessüm içindeki nîrân aşkına.
Ey dert ortağım olan gönlümün sahibi
Bu sancılı ruhumu anlayanım aşkına
Aşkınla yandım, kül oldum, savruldum
Bir nefeslik vuslatın hasretiyle yandım
Ey zalim sevgili, merhamet et artık
Bu çaresiz âşığın gözyaşlarına acı
Senden gayrı yoktur bu alemde kimsem
Sensiz geçen her an, bir ölümdür bana
Gel artık, ey sevgili, bitsin bu hasret
Vuslatınla yeşersin kurumuş gönlüm
Aşkınla yeniden doğayım, seninle yaşayayım
Ey gönlümün sultanı, gel artık ne olur!