Yersiz Ziyafet

bir masa durur ıssız
bahçenin ortasında
örtüsü solgun, yapayalnız
unutulmuş bir şölen sanki
boş tabakların
sessiz çığlıkları yükselir
anımsar mısın bilmem
gülüşlerin yankılandığı o geceyi
kadehlerin tokuştuğu
o neşeli ziyafeti
hangi rüzgar savurdu bizi böyle
birbirimizden uzağa
nicedir uğramıyorum
o bahçeye
korkuyorum çünkü
hatıraların pençesinde
yeniden kaybolmaktan
yanıt alamayacağımı bilsem bile
gözlerimi kapayıp
sorarım her gece masaya
bir araya gelir miyiz yeniden
o yersiz ziyafette
o eski coşkuyla
altında aynı gökyüzünün