Gördüm ki her şehir beton yığını
Umutlar asılı kalmış birer iplik
Duydum ki her yürek bir telaş içinde
Ne bir tutamak ne bir rehber var elde
Baktım ki gençlik yorgun ve bitkin
Yüzlerde maskeler sahte gülüşler
Hayaller kaybolmuş sanal evrende
Herkes bir başkasının gölgesinde
Yok mudur gerçek sevgi bu alemde
Yeniden doğacak güneş nerede
Düşündüm ki sabır en büyük ilaç
Her karanlığın sonu bir aydınlık
Belki de umut içimizde saklıdır
Yarınlar bizimdir elbet bir gün
Güneş yeniden doğacak inan.
Bir yanıt yazın