Yalnızlık Frekansı

Sessiz duvarlar örülür içimde,
Yankılanır adımlar, kimsesiz bir geçitte.
Kalabalıklar silinir, bir bir hafızadan,
Yüzler bulanıklaşır, kaybolur zamandan.
Gözlerim bir noktada, sabit ve donuk,
Ruhum bir girdapta, dipsiz ve boğuk.
Yalnızlık frekansı yükselir derinden.
Bir şarkı çalınır, eski bir hatıradan,
Gözyaşları süzülür, unutulmuş yaradan.
Kelimeler anlamsız, sesler yabancı,
Yalnızlık sarmalında, kaybolur sancı.
Bir gölge belirir, solgun ve silik,
Yalnızlığın sureti, sonsuza dek biricik.
Zamandan soyutlanır, mekanlardan uzak,
Bir boşlukta asılı, dünden bihaber.
Kendine yabancılaşır, yüzünü unutur,
Yüreği bir çöl olur, susuz ve umutsuz.
Bir fısıltı duyulur, içten ve derinden,
Yalnızlık frekansı, sonsuz evrenden.