Yalnızlık Atlası

Gönül bir şehirdir, yıkık duvarlar örülü,
Her köşesi bir anı, sessizce gömülü.
Ne kadar tamire yeltensem nafiledir,
Çünkü her taşında bir hüzün gizlidir.
Bir zamanlar kuşlar konardı bu surlara,
Şimdi rüzgar eser, fısıldar hatıralara.
İçimde bir mimar usulca dolaşır,
Her tuğlayı yoklar, bir umut arar.
Belki bir gün gelir, yeniden yeşerir,
Bu virane gönül, aşka yönelir.
Lakin şimdilik yalnızlık atlasıdır bu,
Her çizgisi bir ayrılık, bir veda busu.
Bir harita çizdim, çıkmaz sokaklarımla,
Kaybolmak güzeldir bazen acılarımla.