Şimdi bir şehrin uğultusunda kayboluyoruz
Kalabalığın o meşhur sessizliğinde
Yüksek binalı karanlık sokaklarıyla
Bir yabancılaşma hissi çıkabilir içinden
Alıp dağıtsak bile o hissi
Şimdi bir şehrin
Şimdi sen tam ortasındasın kaybolmuşluğun
Tutunacak dalın yok tam bırakılmışsın
Hangi bir boşluğundan güzelim hangi bir
Biz eskiden de en aşağı böyleydik dünyayla
Bir yaprak düşüyorsa onu görürdük
Bir çocuğun gözünde umut varsa onu
Ne zaman merhametin sevginin aşkına
Bir tutam umut ekmişsek toprağa
Sabaha kadar yeşerdi durdu
Yalnızlığa Düşen İnsanlar
Bir yanıt yazın