Ben kendimden kaçtım, çoktan beridir.
Gönül bir seraptır, düşerim gayrı.
Her hata bir izdir, yüzümde derim.
Kendimi ararım, kendimi gayrı.
İnsanlar affeder, unutur sanır.
Affetmek bir yüktür, kinini anır.
Her yara bir dersmiş, herkes inanır.
Kendimi affetmem, kendimi gayrı.
Güneş batar yine, hayat devam eder.
Vicdan bir zehirdir, içimi kemirir.
Pişmanlık bir gölge, beni takip eder.
Her şey affolunur, bir ben affetmem.
Kaçmak mı çare, saklanmak mı?
Affetmek erdem, unutmak mı?
Kendimi affetmem, asla…
Vicdan Firarı
Bir yanıt yazın