Umutsuz Bakış

Öyle anlamsız ki dünya
Öylesine yorgun ki!
Rüzgarlar gibi savrulur
Bitmek bilmeyen korkular
Kalbimde bir sızı var, derinde
Ne yapsam geçmiyor, sanki bir yara
Gözlerim arar durur bir çare
Belki de yok, bilmiyorum
Sadece susuyorum, içimde bir fırtına
Her şey anlamsız geliyor bana
Bu şehirde kaybolmuş gibiyim
Güneş bile ısıtmıyor artık
Buz gibi ellerim, titrek umutlarım
Bir mucize bekliyorum, boşuna belki de
Çünkü hayat acımasız, biliyorum
Yine de direniyorum, içimde bir inat
Belki bir gün değişir her şey
Belki de hiç geçmez bu karanlık
Sonsuza dek sürer bu yalnızlık
Ama yine de umut etmek gerek
Belki bir ışık belirir ansızın
Ve aydınlatır tüm karanlığımı