Bağırmayacaksın hayata, boşuna.
Kimse duymaz içindeki fırtınayı.
Duysa da anlamaz zaten.
Sessizce ağlayacaksın mesela, kimse görmeden.
Gözyaşların içini yıkayacak, belli etmeden.
Saklayacaksın yaranı, derinlerde.
Gülümseyeceksin zorla, alışkanlıktan.
Yok sayacaksın acını, büyütmemek için.
Suskunluğunla terbiye edeceksin kaderi.
Fısıltıyla konuşacaksın rüzgarla.
Derin sırlarını gömeceksin toprağa.
Sessizliğinle büyüyeceksin.
Kalabalığın içinde yalnız kalacaksın bazen, bilirim.
Kelime arayacaksın, bulamayacaksın.
Susmak en güzel cevap olacak, çoğu zaman.
Susarak anlayacaksın hayatın karmaşıklığını.
Sessizliğinle inşa edeceksin kendi dünyanı.
Konuşmadan da anlatabileceğini öğreneceksin.
Bir yanıt yazın