Şu gönlümde büyüyen şüphe tohumu
Yeşerir durur, kurutmaz hiç umudu
Bir sis perdesi çöker gözlerime
Gerçek mi düş mü, bilemem gayrı
Yalan mı sevgi, yoksa bir oyun mu?
Aklımdan gitmez o buruk sözler
Kalbimde açar derin, kanlı izler
İnanmak isterim, tutunmak hayata
Şüphe kemirir, yıkar beni derinden.
Bir gölge gibi dolaşır içimde
Her an pusuda, tetikte bekler
Sevinçlerim solar, neşem kaybolur
Güvenmek isterim, olmuyor işte
Şüphe bir zehir, ruhumu sarar
Kurtulmak isterim bu karanlıktan.
Bir çıkış yolu ararım çaresizce
Belki bir ışık, belki bir umut
Belki de sadece kabullenmek gerek
Bu şüphe kuyusunda kalakalırım
Ya da cesaretle tırmanırım yukarı
Kendime yeniden inanmayı öğrenirim.
Bir yanıt yazın