Sığınmayacaksın duvarlara, öyle içten içe.
“Burada güvendeyim.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Çünkü güvende değilsin.
Öyle basit kurtuluşlar beklemeye gerek yok ki.
Çok alışmayacaksın mesela. O duvarlar yıkılırsa şaşırırsın.
Ve zaten genellikle o duvarlar yıkılır bir gün,
Senin onlara alıştığından.
Çok sığınmazsan, çok incinmezsin.
Çok kapatmazsan kendini, çok yabancı da olmazsın hem.
Hatta nefesini bile çok saklamayacaksın.
Senin değilmiş gibi vereceksin.
Hem hiçbir şeyin saklı değilse, bulunmaktan da korkmazsın.
Onlarsız da nefes alabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok engel olmayacak mesela önünde.
Rahatça görebileceksin.
İlle de bir şeyi saklayacaksan,
Gözlerinin arkasındaki umudu saklayacaksın.
Umutlarını saklayacaksın,
Hayalleri, düşleri…
Mesela en karanlık an, senin sırrın olacak.
“O benim.” diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan bir şeylerin…
Mesela sessizlik senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, anılara ait olacaksın.
Bir yanıt yazın