Şafak Vakti Kararsızlık

Şafak vakti gelir, tereddütle bezenmiştir;
Sahildeki bankta unutulmuş bir eldiven,
Aşk şarkısını yarıda kesen bir martı,
Hep yakalarsın ey belirsizlik!
Ey deniz kokusu müptelası, ey yıldızlara tutkun!
Hatırlarsın saatlerce susmuştuk
O melankolik keman sesini;
Birinin limanı olmaktan vazgeçiyordu.
İki kahve içmiştik orada, biri sütsüz,
Keşke yalnız bunun için affetseydim seni.
Çünkü o sabah, anladım ki
Her şafak yeni bir başlangıç değil,
Bazen de bir vedadır, sessizce.
Belki de pişmanlık,
Yüreğimize kazınan bir iz.
Şimdi güneş yükseliyor, içimde bir boşluk,
Belki de en doğrusu böyleydi;
Uzaklaşmak, kaybolmak, unutulmak…
Şafak, yine de güzel.