Bir demlik acı çay koydum kendime
Sessizlik şehrinde yankılanan adımlar
Kirpiklerimden süzülen hatıralar düşerken
Yüzümde beliren o tanıdık tebessüm
Kendimi ararken kaybolduğum sokaklar
Her köşe başında bir pişmanlık saklı
Ruhum bir kuş gibi çırpınırken kafesinde
Özgürlüğe kanat çırpmak istercesine
Kalbimde biriken hasretin ağırlığıyla
Yıldızlara uzanan bir merdiven hayal ettim
Belki orada bulurum aradığım huzuru
Belki orada diner içimdeki bu derin sızı
Belki orada kavuşurum kendime yeniden
Ruhumun firarı son bulur bir gün elbet
Ruh Firarda
Bir yanıt yazın