Yüzümden düşen bir yaprak kadar sessiz
bir bahar daha geçiyor içimden
solgun anılar birikiyor avuçlarımda
eksik bir şarkı çalıyor rüzgar
ve ben, hala aynı rengi bekliyorum
Kaybolmuş bir gölge kadar yabancı
kalabalıklar içinde arıyorum seni
belki bir gülüşünde saklıdır
belki de bir yağmur damlasında
kayıp rengini ömrümün
Bir sancı gibi büyüyor içimde bekleyiş
karanlıkta kaybolan bir yıldız gibi
umutsuz, çaresiz, yalnız
hangi renge boyasam sensizliği
hangi şarkıyı söylesem boş
susmak en güzeli, en derin
Yokluğunun rengi sinmiş her şeye
gözlerim yorgun, kalbim kırık
bir veda busesi konduruyorum anılara
ve bırakıyorum seni gitmeye
belki bir gün yeniden karşılaşırız
belki o zaman, aynı renkte
Rengin Sesi
Bir yanıt yazın