Paslı Zihin Coğrafyası

Paslı bir zihin coğrafyası benimki
Yollar belirsiz, haritalar yırtık
Düşünce ırmakları kurak, susuz
Bir zamanlar yeşeren umutlar solgun
Şimdi her köşe başında bir şüphe nöbette
Gözlerim kararıyor, sesler uğultu
Kendime yabancılaştım, bir sürgün gibi
Kelimeler ağırdır artık dilimde
Her biri birer demir pranga sanki
Anlamlar kayıp, sözler anlamsız
Zihnim labirent, çıkış yolu yok
Yalnızlık yoldaşım, sessizlik örtüm
Sonsuz bir boşlukta savruluyorum
Akıl mı, yoksa delilik mi bu?
İnce bir çizgi, nerede belli değil
Kaybolmuş bir pusula gibiyim şimdi
Yönümü yitirdim, rotam belirsiz
Belki de kurtuluş, unutmakta saklı
Silmek her şeyi, yeni bir başlangıç
Yeniden doğmak, küllerimden yükselmek
Umutsuzluğa inat, yeniden gülümsemek