Yalanlar kök salmış içimde derinde
Sezgi bir kuş olup uçmuş gönlümden
Gerçek bir hayalet, dolaşır sinemde
Aynalar kırılmış, yansımam silinmiş
Karanlık bir orman, her yanım çevrilmiş
Kaybolmuşum ben, kendi benliğimde.
Bir gölgeyim artık
Geçmişin izinde
Savrulurum çaresiz.
Hülyalar bir sis gibi çöker üstüme
Kalbim bir pusula, şaşırmış yönünü
Hayaller bir serap, kanmıyor özüme
Boşlukta asılı, bir yaprak misali
Beklerim belki bir el uzanır diye.
Gözlerim açık ama görmez olmuşum
Duygularım küllenmiş, sönmüş ateşim.
Biliyorum bir gün uyanacağım ben
Bu karanlık rüyadan sıyrılacağım
Gerçeğin ışığıyla aydınlanacağım
Ve yeniden kendimi bulacağım.
Yine de korkarım,
Yine de ürkerim,
Yine de beklerim…
Bir yanıt yazın