Eski bir aşkın külleri savrulur,
Rüzgar suskun, vicdan konuşur,
Pişmanlık gölgesi vurur.
Diz çökmüş kalbim, affı ararken,
Gözlerim geçmişe takılır derinden,
Yalanlar bir bir dökülür dilimden,
Her söz bir kurşun, acıtır derinden,
Yüzleşme yokuşu, bitmez tükenmez.
Ben yolcuyum diye ömrün sürersin,
Geçmişe dönmeye halin var mıdır?
Hayallerde yaşar, gerçekte yersin,
Yarına uzanan dalın var mıdır?
Bir gün aynalarda yüzün solacak,
Kaybolan yılların hesabın soracak,
Anılar bir bir kalbe dolacak,
Geçmişe tutunan dalın var mıdır?
Aşkı tatmayanlar sevgi anlar mı?
Yaralı gönüller derman arar mı?
Her esen rüzgar seni okşar mı?
Sevdaya düşüren yelin var mıdır?
Zamanın nehrinde akıp gidersin,
Gülüşler mazide, hüzün eklersin,
Her yeni güne bir umut dersin,
Dünü yarına bağlayan ipin var mıdır?
Kendini bilmeden, neyi seversin?
Yoksa sen sadece, kendini mi yersin?
Ben bir garibim, derdim deşilmez,
Dertli olmayanlar, gerçeği seçmez,
Yolcusuz gemiler limana gelmez,
Gönlüne demir atan yerin var mıdır?
Hayatın anlamını bilen var mıdır?
Yoksa boş bir sandalda mı gidersin?
Vefa yorgun bir kelime değil, kalpteki bir sızı
Hattâ unutulmak da ayıp değil, terk edilmek de,
Bütün iş o açık kalan kapıda aslında,
Yani niyetle.
Meselâ bir başkasının düşlerini çalarken,
Meselâ bir aynada kendini ararken,
Meselâ yalan söylerken gözlerinin içine,
Gitmek ayıp olur mu?
Vefa yorgun bir kelime değil, kalpteki bir sızı
Hattâ unutulmak da ayıp değil, terk edilmek de.
Seversin bir şarkıyı delicesine
Ama o hiç seni dinlemez,
Anlamak istersin nedenini
Ama o suskun kalacak,
Yani sen güneşi seviyorsun diye
Güneşin de seni yakması şart mı?
Yani bir kalp seni sevmeseydi eğer
Yahut hiç tanımasaydı,
Sen ne kaybederdin kendinden?
Vefa yorgun bir kelime değil, kalpteki bir sızı
Hattâ unutulmak da ayıp değil, terk edilmek de.
Yüzüne bakınca anlıyor insan,
Hakikat, kalbin en kuytu köşesinde
Gizlenirmiş, meğer.
S A K L A N S I N , bir süre!
Yalanlar dolanlar hep bir maskeymiş
Kendini bile kandıran,
Yorulur elbet.
Sonra bir gün, aynada göz göze gelince
Çıkarır atar bütün o sahtelikleri,
İşte o an başlar, hakiki yolculuk.
Önce ürkek, sonra cesur adımlarla,
Öğrenir gerçeğin tadını.
Bırakır artık, maskeleri ardında.
Gerçek sevgiye, gerçek aşka…
Oyun bittiğinde, sahneden inerken
Dürüstçe alkışlamalı kendini,
Hakikat ne güzelmiş meğer D U R U L U K!
Gönlümde saklı bir bahar belirdi,
Sırrını kimseye diyemez oldum.
Yeşeren umutlar içimi gerdi,
Sessizce sevdaya meyleyledim.
Yüzümde beliren gülüşler yalan,
Kalbimde fırtınalar kopar durur.
Aşkın ateşiyle yandım her zaman,
Sakladım içimde közler savrulur.
Ne bir fısıltı, ne bir yakınma,
Gizledim sevgimi derinden, uzak.
Kimse bilmez içimde ne saklıma,
Yüreğimde bin bir türlü dilek.
Bu sır benimle mezara gidecek,
Aşkımın adını kimse anmayacak.
Belki bir gün bir çiçek bitecek,
O zaman anlarlar ne sakladım.
Yazıyorum tanrım
Bu da benim sitemim.
Her hatıra bir sızıdır
Biliyorum tanrım.
Ama, yine de, yaşanan şu günler
Boşa değilmiş…
Üstü örtük…
Saklıyorum.
Belki de…
Çünkü, şimdi, bakarken maziye
Bir hüzün var içimde,
Bir buruk gülümseme…
Sessizce…
Unutulmuş bir şarkı gibi
Çalıyor içimde, derinden
Aşkın solgun notaları.
Gönül yangınında küllere döndüm,
Aşkın elinden zehri de içtim.
Yalan gülüşlerde kendimi yordum,
Gerçek sandığım düşlere göçtüm.
Bir serap gördüm, ummana düştüm,
Sevda denizinde fırtına koptu,
Yine de pes etmedim, direndim durdum.
Vefa bilmezden medet umdum,
Yalan sözlere kanıp duruldum.
Bir ömür böyle çile mi doldum,
Sanki dipsiz bir kuyuya düştüm.
Gözyaşım sel oldu, yanağımdan aktı,
Yüreğim bin parçaya bölündü, kırıldı.
Hayallerim birer birer yıkıldı, battı,
Acılarım ruhuma kazındı, yazıldı.
Yine de umutla sabaha erdim,
Yalnızlık terazimde kendimi tarttım,
Ben yine ben oldum, yeniden doğdum.
Şimdi yavaşça dinmeli mi
bu kızgınlık,
ellerin terinde biriken
sızıntı
damla damla
avuçlarında mı
kalmalı?
Yoksa usulca akmalı mı
tenin çatlaklarından
ruhun derinlerine
saklanmış
unutulmuş
karanlığa mı
karışmalı?
Sessizce çekilmeli mi
bu hınç,
yakıcı bir hatıra gibi
zihnin kuytularında
mı
uyumalı?
Yıpranmış bir yalnızlık benimkisi
bir park bankının
sonbaharın vurduğu yüzüne kazılıdır
paslı salıncağımın
zincirleri
Yarımlarla yaşadım çünkü
yani yapraktım
dal ucundaki
ve rüzgarın oyuncağı
baharın müjdesi
Ellerimi, işte bu yüzden
arafta mevsim
bir boşluğa uzatıp
beklemeyi severim
dönüşünü.
Yazmalar görüyorum her yerde, çeşit çeşit yazmalar
Duvar yazması, defter yazması, eski kitaplar yazması
Hepsi de beni arıyorlar, hepsi de bir rüzgar telaşında
Gördüm kalemin ki keskin, gördüm sözün ki derin
Yazmalar görüyorum, bir öğlen vakti gibi sıcak
Satırda kelime, sayfada cümle, anlamda giz
Anlam oluyorlar aniden, bu anlamlar da umuda yol yapanı
Hayata iz bırakanları bunlar, saksıda çiçeğe renk
Topraktan filizlenmeyi, sesten ahengi çıkaran bunlar da
İşte kısalardan uzun, işte karanlıklardan aydınlığı
Yazmalar görüyorum durmadan anlamlanan yazmalar
Başlama yazıları, denemeli, öykülü, romanlı.
Umut yazıları vardı dokunaklı cümleleri
Yaralardan doğanları yarayı da bir merhem yapan
Hüzün yazmaları, sevinç yazmaları, kalemler oynatan yazmalar
Yazmalar, kağıtta, ekranda, hayallerde
_Kağıttan, ekrandan, hayallerdendi özleri-_
Yaz gözleri, sıcak-soğuk, duygu gözleri satırlarda
En harlısı bu: yalnızlıklarda, en ışıksızı okunmayanlardaki
Bitti yazıları onlar bitti.