Gönül yangınında küllere döndüm,
Aşkın elinden zehri de içtim.
Yalan gülüşlerde kendimi yordum,
Gerçek sandığım düşlere göçtüm.
Bir serap gördüm, ummana düştüm,
Sevda denizinde fırtına koptu,
Yine de pes etmedim, direndim durdum.
Vefa bilmezden medet umdum,
Yalan sözlere kanıp duruldum.
Bir ömür böyle çile mi doldum,
Sanki dipsiz bir kuyuya düştüm.
Gözyaşım sel oldu, yanağımdan aktı,
Yüreğim bin parçaya bölündü, kırıldı.
Hayallerim birer birer yıkıldı, battı,
Acılarım ruhuma kazındı, yazıldı.
Yine de umutla sabaha erdim,
Yalnızlık terazimde kendimi tarttım,
Ben yine ben oldum, yeniden doğdum.
Bir yanıt yazın