Şiirler

aynalar ardında
kim bilir saklıdır
sesinin yankısı
yalnızlığın koynunda
baki geceye sığınır
kaçışlar birikir
unutulmuş şarkılar gibi
bekler bir dokunuşu
hadi gel uzat ellerini
zamansız bir serzenişe
karanlığın hükmü
geçsin içinden sessizce
bir umut belirir
gözlerinin derininde
yüzünde beliren gülüş
aydınlatır her yeri

bir fotoğrafın solgunluğunda

anılar bir yere gitmez
derinde
yarım kalmış bir gülüşe takılır
ansızın bir yağmur sonrası
her beklenmedik karşılaşmanın yüzü
pişmanlık
ve pişmanlık
çok eski bir şarkıdır

anılar bir yere gitmez
o bir unutma çabasıdır
anılar yoluyla varılabilir yarına
anıdan kaçılabilir usulca
ve ömür tüketilebilir anılarla
ama anılar bir yere gitmez
o bir unutma çabasıdır
özlemek
yavaş bir hatırlama biçimidir
kaygı umuttan fazlaysa
sessizce uzaklaşılmalıdır
yüzleşme sözcüğüne
bir aynada da rastlayabilirsin
bir mezarlıkta da
kalbin sıkışmaz
bir çocukluğunu sokakta görünce
o bir öğrenme çabasıdır
ama ürkersin
unutmanın karanlığından
maske yaparsın hatıralardan

anılar bir yere gitmez
o bir unutma çabasıdır
her cevabı beklersin zamandan
oysa geçmişle gelecek arası
kısa bilinmez sisli bir yol
bir yere gitmez
o bir saklanma biçimidir

veda edilmez anılara
yapılamaz çünkü
çok anı bir ömürde
anlam yüklenmez her hatıraya
herkes o anının sahibi olmayabilir
hiç bir yalnızlık
yaşadığı anı sevmez mesela

anılar bir yere gitmez
o bir affetme biçimidir
boş bir odanın sessizliğinde

I
Aynalara küsmekten dönüyorum, dedi içimdeki
Bunu kendine sessizce fısıldadı
Aynalar ki kalabalıktılar, yalanlarla dolu
O kadar çoktular ki, kendimi kaybettim
Ben, yani kimsesiz bir ruh, sevginin sahte sureti
II
Evet, aynalara küsmekten dönüyorum
Sanki böyle niye ben oradan geliyorum
Çarpık, yansımayan aynalara
Küsmekten
Bilmeliydim
Bilmeliydim, bilmeliydim
Ben, yani bir hiç, bir hiç mi dedim? Hayır, bir gölge
III
Bazen karıştırıyorum ya, çok sisli bir akşamdı
Sonra bu çok sisli akşamın ıslak bir anı
Yüzler silik hayaller halinde kayboluyordu
Onlar işte hep boyuna kayboluyordu
Birileri geliyordu ansızın
IV
Hiç gelmemek halinde ve çaresiz
Birileri geliyordu
Yürekten kalma bir sancı vardı, derin
Bir bakışın boşluğa doğru içinde
Bu yabancılık korkunçtur, ey kalp!
Kalbin atması korkunçluğudur bu
Dünyanın insana doğru içinde
Kalp, kalp!
Buradayım, yani ben.. evet, geliyorum
Sancı geçmesinler, geliyorum
Siz bütün acıları tadın, evet
Ben, yani bir hiç, bir hiç mi dedim? hayır, bir gölge
Bazen karıştırıyorum.

Uzakta kaldı artık o şehir,
Anılar silindi, yollar değişti.
Yüzler unutuldu, isimler yabancı,
Bir rüzgar gibi geçti hayat, bitti.

Uzaklarda bir suret belirdi şimdi,
Aynadaki ben miyim, yoksa bir gölge mi?
Hatırlamak zor, bakmak acı veriyor,
Dün yok oldu, yarın meçhul bir bilinmez,
Yaşananlar bir sis perdesi.

Uzaklarda bir şarkı çalıyor,
Eskiden tanıdıktı, şimdi yabancı.
Melodi aynı, anlamı kayıp,
Bir veda busesi gibi sessizce ağlıyor.

Uzaklarda bir liman arıyorum,
Sığınacak bir yer, dinlenecek bir an.
Belki de hiç var olmayan bir düş,
Umutsuzluğa kapılmadan bekliyorum,
Sonsuzluğa doğru akan bir nehir.

Bütün hatip meydanlarda gür sesiyle
Bir sen kaldın sessiz şair ey Fuzuli!
Kalemin kan ağlarken, gönlün isyan ederdi,
Kelamın deryasında inciler dökerken,
Suskunluğunda saklı nice feryat vardı.
Bütün ozanlar coşkun, sazlar şen şakrak
Bir sen kaldın kederli şair ey Nedim!
Aşkın şarabından dem vururken dizelerin,
Neşenin ardında gizli melankoli sezilir,
Gül bahçelerinde bülbül figan ederdi.
Bütün kalemler satılık, diller lal olmuş
Bir sen kaldın hür şair ey Nazım!
Zincirler vurulsa da yüreğin özgürdü,
Mısraların pranga tanımazdı.
Bütün sözler yalan, vicdanlar kör olmuş,
Bir sen kaldın dürüst şair ey Can Yücel!
Gerçeği haykırmaktan çekinmedin asla,
Sözün kılıç misali keskin, zehirli ok gibiydi,
Sahteliğe baş eğmedin hiçbir zaman,
Halkın sesi, vicdanı oldun her dem,
Yalan dünyada dürüstlüğünle parladın.
Bütün çağlar geçti, devran değişti
Bir sen kaldın ölümsüz şair.
Suskunluğunda nice anlam saklı.

Ses gitmiş, söz uçmuş
Bir yadigâr kalmış eski bir şarkıdan
Kırık bir nota…
Aşk böyle biter mi?
Ne fayda, gençlik hevesi
Kalp unutur mu sandın?
Bir ömür sürer bu sesi…
Aşk sandığın bir hevesti
Sanki bir yaz meltemi
Çok çabuk geçiverdi.
Sen yalnızlığı seçtin, gittin,
Bir melodi bıraktın ardında,
Hüzünlü bir beste…
Kim anlar bu sızı?
Şimdi yalnızlık türküsü söyler durur
Anılar canlanır, gözler yaşarır
Yüreğimde bir yangın büyür
Bir umut kırıntısı belki kalmıştır
Ama aşk çoktan çekip gitmiştir,
Yeniden sevilir mi?

Sana ey kalbime saplanan hançer
Bu can nasıl dirensin, nasıl gülsün?
Beni böyle dipsiz acıya sen çağer
Ruhumda o sahte yüzlerin sönsün.
Bir yalan baharsın, bir yalan fırtına,
Yalnız kendini sever gözünü yorma.
Senden şefkat dilenmek boş bir anma,
Bari git karanlık geçmişe gömülsün.
Bir umut içimde, bir korku dışımda
Seninle yaşadım hep bir açmazımda
Öyle bir git ki sen hayat akışımda
Görenler adını unutmuş bilsin.
Bari unut beni artık ne olur
Beni unut yoksa nefesim durulur

Tanrım nereye baksam paslı gülüşler
O unutmaksa o
Çok soğuk ve donuk dokunmaksa
Tanrım nereye baksam paslı gülüşler
Ayrılık

Tanrım nereye baksam gri yalanlar
O affetmekse o
Çok uzakta ve kederli kaybolmaksa
Tanrım nereye baksam gri yalanlar
O unutulmaksa

Tanrım nereye baksam solgun hayaller
O inanmaksa o
Çok silik ve kırık hatırlamaksa
Tanrım nereye baksam solgun hayaller

Tanrım nereye baksam kimsesiz nefesler
O ölmekse o
Çok sessiz ve yavaş tükenmekse

Şüphe bir virüs gibi siner ruhuma,
Sonsuz denklemler kurarım yokluğunda.
Çözümsüz kaldım, aşka tutsak oldum.

Her bakışın bir çarpım, her dokunuşun üs,
Hayallerim toplama, acılarım hep eksi.
Rüyalarımda integral, gerçekte limitim yok.
Gönlümde çarpanlara ayırdığım sevdan,
Kalanı sıfır, anlamsız bir matematiğim.
Birlikteliğimiz olasılık, ayrılık kesin sonuç.

Sessiz fırtınalarım, yalnızlığım katlanarak artar,
Hatıraların sonsuz döngüsü, bir kısır döngü.
Geçmişin izleri silinmez bir logaritma,
Gelecek belirsiz, bir bilinmeyen denklemler yumağı.
Her satır bir isyan, her kelime bir haykırış.
Seninle ben, çözülemeyen bir paradoks.

Aşk, imkansızın resmi, matematiğin ötesi,
Kalbim bir kara delik, seni içine çeker durur.
Umut bir yanılsama, gerçek acımasız bir teorem.
Yine de severim, tüm imkansızlıklara rağmen.
Aşkın aritmetiği böyle olsa gerek.

Saatler vurur, tenimde eski bir şarkı
kül rengi anılar birikir gözlerimde
yeniden doğuş sancısı bu, bilirsin
yaralı bir kuşun kanadında umut

Aşkın labirentlerinde kaybolmuş bir ruh
gün batar, deniz susar derinde
silinmez bir iz bırakır kalbimde
uçurum kenarında bir fısıltı her an

Her an yeni bir başlangıç gizler
sessiz bir çığlık, yankılanır boşlukta

Sığındığım liman, geçmişin gölgesi
ben geçerim, zaman durulur bir an
Bir de sessizlik eklenir yalnızlığıma
yeniden, yeniden, yeşeren bir filiz
varlığın anlamı, zamansız bir düş.