Kirli Tenhalar

…Uyanıyorum
Yüzümde dün geceki yağmurun izi mi bu
Yoksa sabahın ilk ışığı mı,bilemiyorum…
Boş bir şarkı radyoda,yarım kalmış bir düş
Yine mi aynı yerdeyim,aynı umutsuzlukta
Uyanıyorum ve anlıyorum,tenha kalmışım
Yine mi bir şeyler eksik,bir şeyler yarım
Gidenler çoktan unuttu,kalanlar yorgun
Hatıralar birer birer kayboluyor sanki
Sessizce bekliyorum,bir umut belki gelir
Unutmak istemiyorum,unutulmak da
Kaybettiklerim birer birer çoğalıyor içimde
Öfke ve hüzün,kayboluş ve yalnızlık
Komik değil mi,dünya dönüyor ama ben sabit
Güneş batıyor,gölgeler uzuyor ve yalnızım
Uyanıyorum işte,sessiz bir çığlık içimde
Unutulan bir şey var mı diye soruyorum kendime
Saatler geçiyor,günler akıyor aynı hızla
Belki de unutulmak en iyisi,kim bilir
Boş bir oda,dört duvar ve ben yalnız
Belki de yalnızlık bir liman,bir sığınak
Uyanıyorum işte,bir umut belki geçer.