Kentte Yalnızlığın Sesi

Beton duvarlar şahittir,
Yalnızlığın sesi yükselir,
Kalabalıklar içinde kayıp,
Bir ruh arar, bir nefeslik yer.
Yabancı yüzler, tanıdık hüzün,
Gözlerde biriken keder,
Her köşe başında bir anı,
Geçmişe dönmek ister gönül.
Yüksek binalar göğe uzanır,
Yıldızlar saklanır bulutlarda,
Bir ışık arar karanlıkta,
Umutsuzluk çöker ruhuma.
Kimse duymaz feryadımı,
Sessiz çığlıklar yankılanır,
Yalnızlığın soğuk nefesi,
İçimi ürpertir her an.
Bir el uzansa tutunurum,
Bir söz söylese dinlerim,
Ama kentte yalnızlığın sesi,
Suskunluğumu bozar hep.