Yüzüme düşerken kırılan gururun
Nereye saklanacağımı bilemedim
Sözlerin acı bir zehir gibi yayıldı
Ruhumda bir yangın başladı
Kendimi affedemezken seni nasıl affederim
Bu çaresizlik beni boğuyor
Gözlerimden akan yaşlar dinmiyor
Kalbimde biriken öfke büyüyor
Sensizliği kabullenmek zorundayım
Yeniden doğmak için karanlığa gömülmeliyim
Belki bir gün her şey düzelir
Belki bir gün unuturum
Ama şimdi sadece susuyorum
Cam Kırığı Hıncı
Bir yanıt yazın