Sen bu aynalara çok küs baktın
Yüzün seni tanımaz mı böylece
Yaraların kabuk bağlar sandıktın
Özün seni unutur mu böylece
Ne kendinden kaçtın ne de duruldun
Sessizce akan bir nehir misali
Hayallere küstün, gerçeğe sarıldın
Yolun seni yadırgar mı böylece
Hakikati kalbinde aradın
Karanlığı aydınlığa bıraktın
Gözyaşların dindi, içinden aktın
Gözün seni aramaz mı böylece
Dopdoluyken boşluklara koştun
Kendini bulmak için çabaladın
Sen kendini unutmadın içten içe
Kalbin seni atmaz mı böylece
Yalanlara sığınmadın sen asla
Gerçeği haykırdın fısıltıyla
Kendinle yüzleştin her aynada
Aklın seni tanımaz mı böylece
Kendine Düşman
Bir yanıt yazın