Yalnızlığın Bestesi

Bir akşam vakti çökerken şehrin üstüne,
Sessizlik yayılır ruhumun derinlerine.
Yıldızlar şahit olur yalnızlığıma,
Bir melodi yükselir içimden derine,
Hüzünle karışır, bir beste gibi.
Notalar savrulur karanlık dehlizlerde,
Bir aşkın yankısı, kayıp bir hayaletin sesi.
Piyano tuşlarında ararım teselliyi,
Parmaklarım dans eder, hüzünlü bir ahenkle,
Her nota bir anı, bir özlem taşır içinde.
Gözyaşlarım karışır notalara usulca,
Yalnızlığımın bestesi tamamlanır böylece.
Ne kadar uzağım, oysa kalbimde yakın,
Bir şarkı fısıldar, eski bir aşkın izi.
Rüzgar eserken yapraklar dökülür usulca,
Bir melodi yükselir, içimde bir sızı.
Her notada bir veda, her tınıda bir özlem,
Yalnızlığımın bestesi dinmez hiç.
Bir gölge belirir, hatıralar canlanır,
Eski bir aşkın hayaleti belirir önümde.
Gözlerimiz buluşur, bir an durulur zaman,
Yeniden canlanır o eski günler gözümde.
Bir şarkı fısıldar, rüzgarın sesiyle karışır,
Yalnızlığımın bestesi hüzünle dolar.
Son bir nota yankılanır,
Sessizlik çöker yeniden.
Beste biter, yalnızlık kalır.