İki Yüzlü Bahar

telefonum
sessiz parkına bakar kırık bir bankın
içimde kayıp adreslere sürüklenir anılar
ve unutarak tamamlar hikayeyi
taşranın ürkek sabahları
telefonum on yıl sonrasına bakar
pişmanlık kokan vedalar içindir yalnız akşamlar
veya silik fotoğraflar
ne zaman karanlık bir sır düşünsem
içime yüzün düşer
bir iç’e bir yüz nasıl düşer bilmem
bilsem zaten yalan yazmam
açık konuşma benimle
ekrandayım
titrek harflerle fısılda kelimeleri
emoji yağmurlarından süz gülmelerini
çaresizim, engeldeyim
telefonum aklıma bakar
ne zaman sahte bir gülüş düşünsem
içime masken düşer
bir iç’e bir maske nasıl düşer bilmem
bilsem zaten rol yapmam