Tuvaline serilmiş şehirden
bir parça gece çalıyorum
en sevdiğim mimarın
aydınlık düşlerine
karanlık bir gölgeyim
Sonsuzluğa açılan bir kapı ararken
çatısız evlerin arasında
ışık hüzmeleriyle çiziyorum
kayıp bir dengeyi
gökdelenlerin siluetinde
belki de bir umut var
belki de boş bir bekleyiş
Gözlerim kamaşıyor bakmaktan
yıldız tozuna bulanmış
bu beton ormanında
bir gökyüzü terkibi
çıkarıyorum usulca.
Bir yanıt yazın