Gece Vardiyası

Sırtında şehrin kiri bir adam,
Bekler otobüs.
Sokak lambası titrek,
Yüzünde yorgun bir harita.
Bir duman yükselir ağzından.
Hiç dinleyebilir mi içindeki sesi çok derin
Uçurduğun balon?
Bıçak gibi soğuk ıssız cadde.
Hiç zamanı mıydı kurmak hayalleri
Bu loş ışık altında.
Senden önce birisi bir umut anlattı,
Unuttu gitti.
Yapay gülüşlerden maskeler çok geç düşer;
Şimdi sıra sende bitkin sabır,
Ne çare!
Olsa bari benzeri dertlerle perişan,
Sendekini çekmiş
Birkaç kişi.
Işıktasın görünmüyor,
Karanlıkta kayıp.
Bekledin,
Geldiğine pişman,
Anlamadın;
Paslı madenler gibi dökülür içinden
Umut.
Gördün işte yerde
Çürük yapraklar gibi ezik,
Avuçlarda sakladığın hayatın.
Büyürken hasret ince sızıda,
Yeniden eğildin!