Ahenksizlik Çağı

seslerin karıştığı bir geç vakit midir
sen notaları kırık bir piyano gibi dinlersin
melodiler senin ruhunda yankılanır
içini kurallar boğar
belli ki
renkleri solmuş duvarların arasında kederli yüzün
senin ritimsizlik içinde kaybolduğun
belli ki
ellerin muhakkak yorgun elleridir
hep kimsenin duymadığı şarkılar söylersin
onlar neden daima yarım şarkılardır
uyumsuzluktan bahseder
gri şehirde kayıp bir ezgi gibi akıp giden
uyumsuzluktan
ve sessiz korolardan bahseder
ışıksız sahnesiz sessiz korolardan
gözlerinde puslu bir gecenin parladığını görürsün
sen ansızın kalabalıkta kaybolursun
bakışının rengi
belli ki
elinde değildir modern yalnızlıkta üşüsün
kasım’dan itibaren günler anlamsızdır kısadır
kalpler unutulur bir gelip bir giderler
kalplerin üstüne betonlar gelirler
betonların üstüne reklamların sureti gelir
bir suret bir suretin gölgesinde silinir
suretlerin kayboldukları yer
belli ki
sessizlikte bir şeyler çatlar dağılır
yakından tanıdık yalanlar duyulur
sen notaları kırık bir piyano gibi dinlersin
sesin hayallerimi karartır
bilirsin
sen notaları kırık bir piyano gibi dinlersin